Άτιμες μέρες για τους νέους..
Άτιμες και διαφορετικές από εκείνες που έζησαν οι δικοί μας… Δεν υπάρχει ερωτισμός πια στην γάμπα μια γυναίκας, δεν υπάρχει εργασία , έστω και σε οικοδομή, δεν υπάρχει ερωτικό γράμμα, ούτε καντάδα, ούτε τραγούδι σαν εκείνο που έκανε τον άντρα να πιει ένα κρασί και να σηκωθεί να χορέψει.
Δεν υπάρχει λόγος. Σαν εκείνο που έδιναν οι άντρες.. θυμάστε ποιον λέω? Εκείνον που έλεγε «στα παντελόνια που φοράω» και φοβόταν να τον πάρει πίσω , γιατί σεβότανε τα παντελόνια του.
