Άτιμες μέρες για τους νέους.

Άτιμες μέρες για τους νέους..

Άτιμες και διαφορετικές από εκείνες που έζησαν οι δικοί μας… Δεν υπάρχει ερωτισμός πια στην γάμπα μια γυναίκας, δεν υπάρχει εργασία , έστω και σε οικοδομή, δεν υπάρχει ερωτικό γράμμα, ούτε καντάδα, ούτε τραγούδι σαν εκείνο που έκανε τον άντρα να πιει ένα κρασί και να σηκωθεί να χορέψει.

Δεν υπάρχει λόγος. Σαν εκείνο που έδιναν οι άντρες.. θυμάστε ποιον λέω? Εκείνον που έλεγε «στα παντελόνια που φοράω» και φοβόταν να τον πάρει πίσω , γιατί σεβότανε τα παντελόνια του.

Go Cheap and Chic gr.

Στο αγαπημένο κατάστημα όλων , η Άνοιξη ήρθε και έφερε στο Zara ρούχα με στυλ , χρώμα και προσιτές τιμές για όλες μας.

35,95€ η παντελόνα ...

 35,95 € το τζιν...

η συνέχεια εδώ...

Τελευταία μέρα του 2011

 Το 2011 φεύγει σήμερα… ήταν μία δύσκολη χρονιά για μένα σε όλους τους τομείς ..εκτός από έναν.

Η χώρα μου πήγε κατά διαόλου, η δουλειά μου επίσης , κάποιες «φιλίες» μου το ίδιο, εκτός …από την προσωπική μου ζωή…. Ναι είναι αυτό που λένε πως «δεν μπορείς να τα έχεις όλα»

Η Μαρίτσα, και η υπόλοιπη οικογένεια μου είναι όλοι καλά.. και έτσι συνέχεια θέλω να σκέφτομαι αυτό που μου είπε κάποια στιγμή ένας συνάδελφός μου , ο Α. «τίποτα κακό από το χειρότερο»

Δεν μου άρεσε ποτέ να μιζεριάζω, αν και το έκανα πολλές φορές το 2011, δεν μου άρεσε να κλαίω , αν και αυτό το έκανα και για κανέναν λόγο δεν μου άρεσε ποτέ να απογοητεύομαι από τις επιλογές στις φιλίες μου, αν και δόξα σοι ο Θεός και αυτό μια χαρά το έπαθα φέτος. Να φύγει το 2011 ναι , να φύγει και να διατηρηθούν όλα τα καλά του την επόμενη χρονιά.

Γιατί είχε και καλά. Είχε υγεία και αυτό μου φτάνει. Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά που δεν έπαθα ούτε γρίπη. Ναι. Ούτε συνάχι.

Go cheap and chic

Βάλε... τα Χριστούγεννα στο υπνοδωμάτιο σου...

Οκ λοιπόν... ήρθαν τα Χριστούγεννα και είμαστε έτοιμοι για την αλλαγή του χρόνου. Όπου και να κοιτάξεις γύρω σου βλέπεις στολισμένα μπαλκόνια, φωτάκια-βροχές, αγίους να σκαρφαλώνουν. Τέλεια όλα αυτά!

Βάζω στοίχημα όμως ότι οι περισσότεροι από εσάς στο εσωτερικό του σπιτιού έχετε στολίσει μόνο το σαλόνι, ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο, μερικές πρασσινάδες και φωτάκια να αναβοσβήνουν...

Ακόμη και εσύ που θα πεις ''ε! όχι δα.. εγώ έχω στολίσει ανάποδο χριστουγεννιάτικο δέντρο μαύρο με μωβ αποχρώσεις'' γιατί δεν δοκιμάζεις να στολίσεις και τα ενδότερα του σπιτιού σου...

Θα χρειαστείς:

1.Ένα -δύο κουτάκια λαμπάκια

2.Φαντασία

3.Ζεστη και καλή καρδιά!

Απολαύστε!!

Go Cheap and Chic gr.

kate moss ... 

Go Cheap and Chic gr

                                                                                                                

   https://www.facebook.com/GoCheapAndChic

Go Cheap and Chic gr.

                                         

Go Cheap and Chic gr.

Αφιερωμένο στα παιδιά

Χριστουγεννιάτικα στολίδια… από τον κήπο!!

Μπορεί φέτος να μην έχεις καμία διάθεση να γιορτάσεις τα Χριστούγεννα…να μην έχεις διάθεση να στολίσεις, να ψωνίσεις και γενικά το μόνο που θες είναι να περάσουν οι μέρες χωρίς περισσότερες «εκπλήξεις»!!

Τα παιδιά, όμως, τι φταίνε;; Πραγματικά αναρωτήσου τι απ’όλα αυτά που ζούμε τον τελευταίο καιρό τους αξίζει; Ναι, ακριβώς αυτό… τίποτα!! Τους αξίζει να περάσουν καλά, να διασκεδάσουν και να δημιουργήσουν κι εκείνα το δικό τους χριστουγεννιάτικο παραμύθι!

Γι ‘ αυτό οπλίσου με καλή διάθεση, άφησε με έναν μεγάλο αναστεναγμό πίσω σου όσα άσχημα σε απασχολούν και …μην ξοδέψεις τίποτα!! Τόσο chic…

Παίρνουμε ένα λεμόνι (ή πορτοκάλι). Το κόβουμε σε ροδέλες μετρίου πάχους. Τις βάζουμε στο φούρνο και τις αφήνουμε μέχρι να στεγνώσουν αρκετά. (15 – 20 λεπτά περίπου)Αφού τις βγάλουμε από το φούρνο, ανοίγουμε μία μικρή τρύπα με τη βελόνα και περνάμε μία κλωστή (διπλή), ώστε να μπορούμε να τις κρεμάσουμε.

Το πασπάλισμα με χρυσόσκονη είναι προαιρετικό, αλλά και εξαιρετικά όμορφο!!Έτοιμα τα πανέμορφα αστραφτερά και..μοσχομυριστά , χειροποίητα στολίδια!

Βρίσκουμε μικρά, στρογγυλά πορτοκάλια με σχετικά ομοιόμορφο φλοιό (χωρίς χτυπήματα και δυσχρωμίες).

Τα καθαρίζουμε και τα περνάμε με λίγο λαδάκι για να γυαλίσουν. (και πάλι η χρυσόσκονη, προαιρετική).

Go Cheap and Chic gr.

________________________________________________________________________________________

«10 ΤΡΟΠΟΙ ΝΑ ΞΕΝΕΡΩΣΕΙΣ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ»

1. Υπερβολική κολώνια

Μια σωστή και μετρημένη δόση από μια ακριβή κολώνια είναι ωραίο πάνω σε έναν άντρα, αλλά προσοχή! Με υπερβολική δόση μπορεί να νομίσει ότι προσπαθείτε να καλύψετε τη κακή μυρωδιά του σώματος σας ή ακόμα και να της έρθει αναγούλα.

Προσοχή λοιπόν ! Μη πλακώνετε κάθε σημείο του σώματος σας με την αγαπημένη σας σειρά προϊόντων straight ή Brut(πατσουλί) και εν συνεχεία να αδειάσετε την άλλη μισή αγαπημένη σας straight ή Brut (πατσουλί) κολώνια πάνω σας!

Μην νομίζετε ότι ένα αποσμητικό έντονο σε συνδυασμό με πολύ κολώνια θα σας κάνει πιο γοητευτικό , το πιθανότερο είναι να εξαφανιστούν όλοι απο δίπλα σας! Και σταματήστε επιτέλους να βάζετε σπρέι αποσμητικό μέσα από το παντελόνι !!!

Go Cheap and Chic gr.

Les Deux Magots - Παρίσι

Go Cheap and Chic

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ.

1. ΠΟΣΟ ΠΙΣΤΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ..

Τις τελευταίες μέρες έχεις διακρίνει μια περίεργη συμπεριφορά, είναι απόμακρη και δεν έχει όρεξη. Γκρινιάζει συνέχεια. Η ασταμάτητη γκρίνια της σε αυτά που λέτε και κάνετε είναι ένδειξη της υποσυνείδητης προσπάθειας που καταβάλει για να δικαιολογήσει στον εαυτό της και τις πράξεις της. Αίσχος!!!

Δεν έχετε ποτέ ξεκάθαρη εικόνα του καθημερινού της προγράμματος, επίσης αποφεύγει συζητήσεις και ποτέ δεν σου δίνει ολοκληρωμένες απαντήσεις στις απορίες και ερωτήσεις σου!

(Θα μπορούσα να γράψω 15 σελίδες με τα συμπτώματα απιστίας αλλά πρέπει να είμαι συνοπτικός!)

Ακόμα όμως και απόμακρη να είναι το τελευταίο διάστημα μην βιαστείς να βγάλεις συμπεράσματα και βρεθείς προ εκπλήξεως! Ίσως η σχέση σου να έχει πάρει το κάτω δρόμο και να φταίτε εσείς! Προσπάθησε να κάνεις μια κουβέντα μαζί της χωρίς να βάζεις μπροστά τα «Εγώ» ή τα «εσύ» γιατί μάλλον θα έχει άσχημο τέλος. Αντίθετα μια έρευνα στο Journal of Psychology and Aging , κατέληξε ότι βάζοντας μπροστά τις λέξεις «εμείς» ή «εμάς» τα ζευγάρια έχουν μια καλύτερη κατάληξη.

Δόξα τα λεφτά , έχουμε Θεό.

Από Τζέλα.... 

Βλέπουμε κάθε μέρα στις ειδήσεις μηχανήματα που μετράνε λεφτά, πολλά λεφτά και συ ανοίγεις κουμπαράδες γουρουνάκια στο τέλος  του μήνα για τσιγάρα, αν είσαι τυχερός και έχεις κουμπαρά. Δεν είχα μάθει ποτέ να ζω με πολλά και δουλεύω από τα 17.

Σήκω & προσπάθησε

 

Σκεφτόμουν πως καμιά φορά δεν είναι πάντα κακό να μηδενίζεις. Η ζωή κάνει σχέδια για σένα και να σκέφτεσαι πάντα , πως μπορεί να είναι και για καλό. Μιλούσα με μία υπάλληλο εταιρείας η οποία έκλαιγε γιατί μόλις είχε λάβει την απόλυσή της, δεν πέρασαν δέκα ημέρες και τυχαία όταν πήρα σε μία πιο μεγάλη εταιρεία από αυτή που δούλευε , σήκωσε το τηλέφωνο εκείνη... Της βγήκαν σε καλό τα κλάματα και σε καλύτερο η απόλυσή της.

Ζεις ή νομίζεις οτι ζεις...; κείμενο γραμμένο από Θ.

 Όταν ζεις το ιδανικό, αυτό που θέλει κάθε άνθρωπος, το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον σου για να ξεχάσεις να ζεις... 

Άμα τους πιάσω αυτούς εκεί πάνω που κάνουν κουμάντο στη ζωή μου δεν ξέρω ούτε εγώ τι θα γίνει! 

Σχέσεις .. Χωρισμοί... όλα για κάποιον λόγο γίνονται, όλα για καλό... Έτσι λένε δηλαδή οι μεγαλύτεροί μου... 

θυμάμαι μου έλεγε η μαμά μου όταν ήμουν μικρή "Ν'ακούς τους μεγαλύτερούς σου, κάτι ξέρουν..." 

Ναι, είδα πόσο σκατά τα έχουν κάνει κι' αυτοί.... 

Όταν είσαι με κάποιον δίνεις και παίρνεις.. Γίνεται μια αμφίδρομη ανταλλαγή συναισθημάτων άνευ όρων. 

Μαγικές στιγμές, πρωτόγνωρα συναισθήματα, ματιές γεμάτες νόημα και αγάπη... πολύ αγάπη!!! 

Ζείς τον έρωτα ρε παιδί μου κάθε μέρα και νιώθεις γεμάτος αλλά κάποια στιγμή καταλαβαίνεις ότι... δεν ζείς!!! Δεν ζεις ουσιαστικά αυτό που νόμιζες...

Το καταλαβαίνεις όταν έχεις ήδη χωρίσει... Μα πως; Γιατί; Γιατί; Γιατί; 

Εδώ το καλό μέλι.

Το ξύπνημα όσο μπαίνει το φθινόπωρο γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο.  Το κάθισμα του αυτοκινήτου μου μου λέει κάθε πρωί είσαι τυχερός που έχεις ακόμη δουλειά και μάλιστα επί πληρωμή.


Πρώτη στάση για πρωινό καφέ. Στην είσοδο σκέφτομαι μήπως είναι υπερβολή τα καθημερινά 2,30 για τον καφέ ενώ μπορώ να τον φτιάξω στο γραφείο μου. Και εκεί που είμαι έτοιμος για οπισθοχώρηση βλέπω μέσα ουρά να περιμένει να δώσει τα 2,30. Εκεί την πατάω πάντα. Σαν κλασσικό δείγμα του Έλληνα που ακολουθεί τους πολλούς περιμένω και εγώ στοργικά και υπομονετικά. Κατανάλωση.

ΤΟ ΒΑΖΟ

Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του μ' ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε : «Είναι γεμάτο το βάζο;» και οι μαθητές απάντησαν : «Ναι, είναι γεμάτο.»

 

Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βοτσαλάκια και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βοτσαλάκια κύλησανκαι γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε : «Είναι γεμάτο το βάζο;» και οι μαθητές απάντησαν : «Ναι, είναι γεμάτο.»

... Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βότσαλων. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε : «Είναι γεμάτο το βάζο;» και οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν : «Ναι, είναι γεμάτο.»

Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα δύο μπουκάλια μπύρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλα τα υπόλοιπα κενά του βάζου. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε : «Είναι γεμάτο το βάζο;» και οι μαθητές γέλασαν αυτή την φορά και απάντησαν : «Ναι, είναι γεμάτο.»

Σάμος...

Ποτέ πια μαζί... μόνο χώρια

Θυμάμαι παλιά που τσακωνόμασταν για τις γειτονιές. Κάναμε με τα χέρια μας μια αλυσίδα και δεν επιτρέπαμε να τη σπάσουν οι άλλοι , από το απέναντι στενό.Βγάζαμε και συνθήματα, υπέρ του δικού μας στενού και κατά ,από την εκκλησία και πέρα. Τότε δεν είχα καταλάβει ότι όλα είναι ένα κόλπο. Μεγάλο κόλπο υπέρ κάποιων , που δεν έχω καταλάβει ακόμη. 
Όλοι είμαστε σε ομάδες. Όλοι χωρισμένοι. Ολυμπιακοί βαράνε παναθηναϊκούς. Αριστεροί και δεξιοί, η άνω Μαγούλα με την κάτω Μαγούλα. Δημοσιογράφοι εντύπων με δημοσιογράφους τηλεόρασης ,πλούσιοι με φτωχούς , ταξιτζήδες με τους λοιπούς οδηγούς, βόρεια και δυτικά, μελαχρινές με ξανθιές, φλώροι με έντεχνους και κατά τα άλλα , όλοι μαζί κατά των μεταναστών...όποτε το θυμόμαστε και δεν τους έχουμε φωνάξει για κανένα μερεμέτι.
Πλακώνονται στα κοινωνικά δίκτυα , γιατί κάποιος είπε δημοκρατικά την άποψή του.Τον βρίζουν οι άνθρωποι που είναι κατά της ακροδεξιάς και της χούντας. Οι άνθρωποι που παρεξηγούνται με τους απόλυτους πολιτικούς.Ενώ όλοι οι άλλοι μας βιάζουν κανονικά,εμείς ξεσπάμε στον κομμωτή μας, που μας είπε πως οι ξανθιές είναι πιο εντυπωσιακές.
Πλακώνονται στους δρόμους οι ιδιωτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι, ενώ περνάει από δίπλα τους ο πολιτικός που έχει βίλες στα νησιά και διαμερίσματα στο Κολωνάκι, με μαύρο τζιπ και φιμέ τζάμια , ακούγοντας τραγούδια. Δεν γυρνάμε να δούμε βέβαια , συνεχίζουμε το ξύλο.
Όλα τα μεγάλα σκάνδαλα με τα πολλά εκατομμύρια που κάποιοι έχουν φάει, έχουν ξεχαστεί και στη θέση τους έχουμε βάλει τη θέση της δασκάλας. Μας ενοχλεί πολύ που κάθεται τρεις μήνες. Πιο πολύ από κάθε άλλη φορά.

"Τα τσιγάρα δεν λήγουν"

 Είχα, δε μου αρέσει το είχα. Έχω μία φίλη που τους τελευταίους 8 μήνες περίπου, έχουμε

χαθεί.

Ήταν η παρέα μου κάθε απόγευμα σχεδόν. Φεύγαμε μετά τη δουλειά και καθόμασταν με τις ώρες σε μία καφετέρια που επίτηδες επιλέγαμε να μην είχε κόσμο. Δε θέλαμε να μας αποσπάει τίποτα την προσοχή, στα θέματα που είχαμε για συζήτηση. Ανάθεμα με,  αν θυμάμαι πως βρίσκαμε αυτά τα θέματα που μας κρατούσαν συνολικά 8 ώρες σε μία καρέκλα. 

Όταν δεν είχαμε λεφτά , ήταν πολυτέλεια να είχαμε τουλάχιστον τσιγάρα, γιατί είχαμε παγκάκια, σκαλάκια , ομπρέλα και πεζούλια. Είχαμε μεγάλη χαρά κάθε φορά που βρισκόμασταν , σαν να είχαμε να τα πούμε μέρες και είχαμε μόνο ώρες.

Η φίλη μου είχε, δε μου αρέσει το είχε , έχει, ένα γέλιο τόσο δυνατό που σε κάνει να γελάς και εσύ μαζί της , χωρίς να έχεις ακούσει το αστείο. Έχει πολύ μεγάλη αγκαλιά και νομίζω πως ήρθε η στιγμή να μάθει , πως με έσφιγγε πάρα πολύ , όταν είχε μέρες να με δει. Ποτέ δεν ήταν μίζερη, όταν έβγαινε έξω , κι όταν ήταν μίζερη, δεν έβγαινε ποτέ έξω. Όταν την έπαιρνα για να της πω να βγούμε το όχι της, μου έκοβε τη χολή, δεν με έπαιρνε να την πιέσω, όταν όμως ήθελε εκείνη να βγούμε, δεν χαμπάριαζε τίποτα, ήταν ικανή να έρθει με το ταξί κάτω από το σπίτι μου και να χτυπάει κουδούνια. Ήξερε γιατί το έκανε αυτό. Ήξερε πως ότι και να έχω , είχε τον τρόπο να με κάνει να γελάω δυνατά. Θα γελούσε εκείνη πρώτα και όλα τα άλλα έρχονται μόνα τους. Την αγαπούσε και το σπίτι μου βέβαια και το ήξερε και αυτό. 

 Έχω τόσες αστείες στιγμές να γράψω, που περάσαμε μαζί. Μα δεν μπορώ να πω ούτε μία δημοσίως. Θα βγω σε μια ζωντανή εκπομπή και θα ξεράσω όλα τα μυστικά μας. (αυτό ήταν η απειλή μας) Έχω να θυμάμαι και κλάματα που κάναμε μαζί, με μάλωνε και την μάλωνα , ειδικά όταν μου έλεγε πως δεν ήταν όμορφη. Πετούσα την εσάρπα στον ώμο και δώστου ύφος εγώ.

Η Τζέλα , ο Τζώνυ και η Τζέσικα.

 Στα θρανία του Γυμνασίου που πήγα, γνώρισα φίλους ζωής.

Φίλους από αυτούς που δεν τους ξεχωρίζεις από την οικογένειά σου. Φίλους που ξέρουν και το πιο μικρό μυστικό για σένα…

Τα κοινά μας ενδιαφέροντα ήταν οι πορείες , το παγωτό μηχανής, να μαθαίνουμε συνθήματα , να πηγαίνουμε στη ραδιοφωνική εκπομπή που κάναμε και στην επιστροφή για το σπίτι, να κοροϊδεύουμε ο ένας τον άλλον…

 Αυτά γίνονται ακόμα, μόνο που το παγωτό αντικαταστάθηκε από τη  μπύρα , τα συνθήματα, από στίχους τραγουδιών και παρέμεινε να ακούμε τη φωνή του ενός ,στις διαφημίσεις …για να μας θυμίζει το ραδιόφωνο. 

Βασικοί είναι τρεις , αλλά αγαπάμε κι άλλους...να σας τους συστήσω.

Το πιο όμορφο κείμενο...

Αποχαιρετιστήρια επιστολή από τον Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες. Κολομβιανός συγγραφέας βραβευμένος με νόμπελ λογοτεχνίας. Έχει αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή για λόγους υγείας: καρκίνος στους λεμφαδένες.

"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως να έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτά που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ....

Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα....

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται ....

Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει.

Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος.

Να και κάτι σημαντικό .....

Διάβασέ το...

http://mylymeupdates.blogspot.com/p/india-calling.html

Η Κωνσταντίνα χωρίς κρίση

Η Κωνσταστίνα χωρίς κρίση!

Πτώχευσα πριν από εσάς...κορόιδα!

Κρίση, κρίση ,κρίση, απολύσεις , μειώσεις , αυξάνεται το Φ.Π.Α. , μειώνεται ο μισθός μας, δεν θα μας δίνουν αποζημιώσεις όταν μας διώχνουν... καταστρεφόμαστε, λένε τα ΜΜΕ.Εγώ γιατί δε τα καταλαβαίνω όλο αυτό τον πανικό; Τώρα το διαπίστωσαν ;

Πάντα ακριβά τα έβλεπα τα προϊόντα στα ράφια των super market. Πάντα ακριβά τα έβλεπα όλα. Ποτέ δεν ψώνιζα στα καταστήματα του Κολωνακίου ,δεν είχα να ψωνίσω. Δεν πήρα ποτέ δάνειο για να πάω διακοπές, δεν πήρα ποτέ δάνειο γενικώς. Δε νομίζω πως θα μου έδιναν κι όλας.

Ένα jailbrake για τη ζωή σου.

Εκεί που η γωνία του τσιμεντένιου τοίχου αγγίζει τον ορίζοντα. Αυτόν που βλέπεις από το παράθυρο σου. Εκεί στη γωνία είναι στιβαγμένες σκέψεις, ιδεολογίες και μεμψιμοιρίες. Όπως στιβάζονται τα σταφύλια μέσα στις σκάφες πριν τα συνθλίψει ο πατητής, όπως τα λιάζει ο καυτός ήλιος και τα αποξηραίνει.

Αφήνω τα δικά μου, αυτά λιάστηκαν, ωριμάσανε και είναι έτοιμα να πέσουν καταγής στο χώμα που θα ευχόμουν να είναι νωπό. Και πιάνω τα δικά σου κόσμε που ωριμάσανε και δεν αξιώθηκε κανείς να τα ‘’μαζέψει’’. Σαπίσανε.

Μαζί με αυτά σάπισες και εσύ ο ίδιος μέσα σε μια πλάνη ανικανότητας και χειραγώγησης, ανήμπορος να προασπιστείς τα πιο απλά δικαιώματα σου όπως αυτά της εργασίας, του λόγου ακόμη και τις ξεκούρασης.  

ΤΑ 100€

 «Δεν θα αλλάξεις τον κόσμο εσύ» μου είπε ο γιατρός μου πρόσφατα. «Θα τους αφήσεις όλους να είναι μπερδεμένοι , λυπημένοι και μίζεροι, περνάνε καλά αυτοί έτσι. Εσύ νομίζεις ότι υποφέρουν.» Στη συνέχεια με κοίταξε για δύο λεπτά χωρίς να μιλήσει. Δεν ήξερα τι να του πω. Του έδωσα 100€ και σηκώθηκα. Σκέφτηκα πως και εγώ μπορώ να το κάνω αυτό που κάνει. Να κάνω πως εξετάζω κάποιον , να του λέω ότι έπαθε κάτι από άγχος και μετά να του δίνω μια συμβουλή κλισέ. Στη συνέχεια θα του έπαιρνα και τα λεφτά του και όλα καλά…. Λίγο πριν φύγω , μου είπε πως είναι αστείο «κάποιος να περνά καλά και εσύ να στεναχωριέσαι.»

 Φεύγοντας, το μόνο που κατάλαβα είναι πως δεν έχω πια τα 100€ στη τσέπη μου. Όλα τα άλλα όχι . Μάλιστα του είχα και μούτρα πως δε κατάλαβε τίποτα από αυτά που του λέω.