Να και κάτι σημαντικό .....

Διάβασέ το...

http://mylymeupdates.blogspot.com/p/india-calling.html

Η Κωνσταντίνα χωρίς κρίση

Η Κωνσταστίνα χωρίς κρίση!

Πτώχευσα πριν από εσάς...κορόιδα!

Κρίση, κρίση ,κρίση, απολύσεις , μειώσεις , αυξάνεται το Φ.Π.Α. , μειώνεται ο μισθός μας, δεν θα μας δίνουν αποζημιώσεις όταν μας διώχνουν... καταστρεφόμαστε, λένε τα ΜΜΕ.Εγώ γιατί δε τα καταλαβαίνω όλο αυτό τον πανικό; Τώρα το διαπίστωσαν ;

Πάντα ακριβά τα έβλεπα τα προϊόντα στα ράφια των super market. Πάντα ακριβά τα έβλεπα όλα. Ποτέ δεν ψώνιζα στα καταστήματα του Κολωνακίου ,δεν είχα να ψωνίσω. Δεν πήρα ποτέ δάνειο για να πάω διακοπές, δεν πήρα ποτέ δάνειο γενικώς. Δε νομίζω πως θα μου έδιναν κι όλας.

Ένα jailbrake για τη ζωή σου.

Εκεί που η γωνία του τσιμεντένιου τοίχου αγγίζει τον ορίζοντα. Αυτόν που βλέπεις από το παράθυρο σου. Εκεί στη γωνία είναι στιβαγμένες σκέψεις, ιδεολογίες και μεμψιμοιρίες. Όπως στιβάζονται τα σταφύλια μέσα στις σκάφες πριν τα συνθλίψει ο πατητής, όπως τα λιάζει ο καυτός ήλιος και τα αποξηραίνει.

Αφήνω τα δικά μου, αυτά λιάστηκαν, ωριμάσανε και είναι έτοιμα να πέσουν καταγής στο χώμα που θα ευχόμουν να είναι νωπό. Και πιάνω τα δικά σου κόσμε που ωριμάσανε και δεν αξιώθηκε κανείς να τα ‘’μαζέψει’’. Σαπίσανε.

Μαζί με αυτά σάπισες και εσύ ο ίδιος μέσα σε μια πλάνη ανικανότητας και χειραγώγησης, ανήμπορος να προασπιστείς τα πιο απλά δικαιώματα σου όπως αυτά της εργασίας, του λόγου ακόμη και τις ξεκούρασης.  

ΤΑ 100€

 «Δεν θα αλλάξεις τον κόσμο εσύ» μου είπε ο γιατρός μου πρόσφατα. «Θα τους αφήσεις όλους να είναι μπερδεμένοι , λυπημένοι και μίζεροι, περνάνε καλά αυτοί έτσι. Εσύ νομίζεις ότι υποφέρουν.» Στη συνέχεια με κοίταξε για δύο λεπτά χωρίς να μιλήσει. Δεν ήξερα τι να του πω. Του έδωσα 100€ και σηκώθηκα. Σκέφτηκα πως και εγώ μπορώ να το κάνω αυτό που κάνει. Να κάνω πως εξετάζω κάποιον , να του λέω ότι έπαθε κάτι από άγχος και μετά να του δίνω μια συμβουλή κλισέ. Στη συνέχεια θα του έπαιρνα και τα λεφτά του και όλα καλά…. Λίγο πριν φύγω , μου είπε πως είναι αστείο «κάποιος να περνά καλά και εσύ να στεναχωριέσαι.»

 Φεύγοντας, το μόνο που κατάλαβα είναι πως δεν έχω πια τα 100€ στη τσέπη μου. Όλα τα άλλα όχι . Μάλιστα του είχα και μούτρα πως δε κατάλαβε τίποτα από αυτά που του λέω.

Πολύχρωμες σκέψεις.

Μια Κυριακή μεγάλη που μέσα της μπορεί να χωρέσει αρκετές μέρες μαζί. Βγαίνω στο μπαλκόνι και ο ήλιος είναι τόσο κίτρινος όσο ποτέ.  Με στραβώνει και αυτομάτως τα καφέ παντζούρια ξανακλείνουν για να στεγάζουν με δροσιά τις σκέψεις μου.


Ήθελα σήμερα να πάω μια βόλτα να δω το πράσινο των δέντρων να αντικατοπτρίζεται στο βαθύ μπλε της θάλασσας αλλά στο τέλος συνειδητοποιώ πως είναι και οκ στο σπίτι. Κάθομαι στο κρεβάτι και τακτοποιώ λίγο τις σκέψεις μου όχι τα συναισθήματα μου. Αυτά είναι ξεκάθαρα. Οι σκέψεις μου πολύχρωμες.

Tζοβενισμός του Σαββατοκύριακου

Παρασκευή και Σάββατο, είναι σούπερ μέρες για τους απανταχού εργένηδες και όχι μόνο που ντύνονται μέσα στα λαμέ , άρωμα dg τις περισσότερες φορές αγορασμένο από τα πρεζάκια που συχνάζουν στα κτελ και ίδιας μάρκας σώβρακο να φαίνεται σε κάθε σκύψιμο ή σήκωμα των χεριών. Αν αυτοί είναι είναι μέχρι 26-27 δεν τους κατηγορώ, νομίζω ότι στις μέρες μας αυτοί οι άνδρες ψάχνουν τον εαυτό τους ακόμη. Όταν όμως τα σωβρακάκια , τα ανοιχτά πουκάμισα, οι γελίες συμπεριφορές συνδιάζονται με ηλικίες 30+ τότε έχεις πρόβλημα και πρέπει να το ψάξεις φίλε. Μπορεί να χρειάζεσαι τη βοήθεια ενός ειδικού και η περίπτωση σου λέγεται ''τζοβένισμος του Σαββατοκύριακου''.

Το αόρατο χέρι.

Το αόρατο χέρι και..

...η σφαλιάρα Από την Κων/να Αράπογλου.
Το όνειρό μου, είναι να υπήρχε ένα αόρατο χέρι. Ναι. Χέρι. Ντυμένο με ένα γάντι που από πάνω του να είχε τρουκς, από αυτά τα σιδερένια τα μυτερά και να τρώει μια σφαλιάρα από εκεί που δε το περιμένει, όποιος κατά τη γνώμη μου έλεγε ή έκανε μια βλακεία. Ιδανικό θα ήταν και όποιος την σκεφτόταν βέβαια.