Όλοι έχουμε ταξιδέψει, ερωτευτεί, κλάψει, γελάσει με την ψυχή μας και όλα αυτά καθισμένοι αναπαυτικά σε μια μεγάλη κόκκινη πολυθρόνα μίας κινηματογραφικής αίθουσας. Η μυρωδιά από το φρεσκοψημένο ποπ κορν ,η μεγάλη οθόνη, ο σχολιασμός της ταινίας, τα κινητά που χτυπάνε και σου σπάνε τα νεύρα...ουπς το δικό μου είναι.
Το σινεμά είναι μαγεία, χρώματα, μουσικές, συναισθήματα, ζεις για λίγο το παραμύθι και ξεφεύγεις. Υπάρχουν κάποιες ταινίες που θεωρούνται κατά τη γνώμη μου κλασσικές.
Αγαπημένη είναι το ημερολόγιο μια μεταφορά του best seller του Nicholas Sparks .
Πρόκειται για μια ιστορία αγάπης, αλλά που ξεφεύγει πολύ από τις κλασικές αμερικανιές, με το γνωστό, τυχαία γνωριμία-χωρισμός-γάμος
δείτε το αξίζει, την έχω δει πάνω από 20 φορές και πάντα κλαίω, και κλαίω και δύσκολα.
Η ΦΩΛΙΑ ΤΟΥ ΚΟΥΚΟΥ ταινία του 1975,έχει αποσπάσει 5 όσκαρ, με πρωταγωνιστή τον αγαπημένο JACK NICHOLSON. Είναι μια ταινία για την πίστη την αληθινή φιλία.
Ενα μάθημα για την ελευθερία του πνεύματος, που δεν φυλακίζεται ποτέ.Δυνατές ερμηνείες και μάθημα ζωής .
Και για το τέλος, άφησα τον ένα και μοναδικό AL PATSINO. Λατρεύω όλες τις ταινίες του και έπρεπε να ξεχωρίσω μια.
SERPICO ταινία του 1973,με πολύ δυνατή ερμηνεία και κλωτσιά στο κατεστημένο της αστυνομίας .H αληθινή ιστορία του αστυνόμου που έζησε στο πετσί του τη διαφθορά.
καλή προβολή .....σσσσσσ....ξεκινάει.
ΜΗΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΖΕΣΤΕ...
Ήταν μια φορά και έναν καιρό....και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Έτσι άρχιζαν ,και τελείωναν όλα τα παραμύθια που ακούγαμε μικρά και όλα είχαν happy end.
Τώρα τα παραμύθια που μας λένε ξεκινάνε όμορφα, γλυκά και τελειώνουν με την ατάκα αν είσαστε καλά παιδάκια θα πάτε στο στρουμφοχωριό, μάλλον εννοούν σε άλλη χώρα. Μια απορία το παιδί της στρουμφίτας ποιον έχει πατέρα? Στα παραμύθια που άκουγα πάντα μου άρεσε να τα αλλάζω λίγο... πολύ γάμος βρε παιδί μου, ήταν όλα τόσο προβλεπόμενα.
Η χιονάτη γιατί αφού ήταν τόσο καλή δεν παντρεύτηκε έναν από τους νάνους. Μήπως ήταν ρατσίστρια? Πάντα το καλό νικούσε, το ξύλινο παιδάκι με τη μεγάλη μύτη, το φιλί του ξανθού πρίγκιπα με το θεληματικό πιγούνι και νεκρές ανέσταινε, ενώ τα πουλάκια κελαηδούσαν στον ώμο της χιονάτης.
Μάγισσες, μήλα, γοργόνες, ψαράκια που έχασαν τον δρόμο τους, σπίτια από ζαχαρωτά... μιαμ.
To κουτί με τα παραμύθια το θυμάστε; Mε την μικρή Παρασκευούλα με τα διακριτικά γυαλιά? Μου άρεσε τόσο πολύ το τραγούδι... «και ο ρούχλας είναι Ελλάς.»
Όλα τα παραμύθια είχαν Φρου Φρου και αρώματα..."παππού πουτίνγκα!!"
Κάποιες φορές και τα πιστεύουμε, αλλά τώρα το τέλος το φτιάχνουμε μόνοι μας.
Έχουμε πιο πολύ φαντασία απ'ότι νομίζουν....τα δικά μου παραμύθια είναι καλύτερα....
ΟΠΟΥ ΑΚΟΥΣ ΠΟΛΛΑ ΚΕΡΑΣΙΑ.....ΠΕΤΑ ΤΟ ΚΑΛΑΘΙ ΚΑΙ ΤΡΕΧΑ!
Κεράσια μάλιστα κι ας μην είναι καν η εποχή τους. O, τι θυμάμαι χαίρομαι. Χαίρομαι για λίγο μόνο στην αρχή, έτσι ξεκινά κάθε φόρα η κουβέντα τα τελευταία 12 χρόνια: “Άκου φιλενάδα γνώρισα ένα παιδί... είμαι πολύ χαρούμενη, γλυκός, καλός, λέει πώς με θέλει ,δείχνει πώς θέλει»
Αλλά το ερώτημα είναι για ποιο λόγο? Για σχέση, για εμπειρία, γιατί δεν έχει μούντιαλ και θέλει να γεμίσει τα κενά των αγώνων, γιατί θέλει να επιβεβαιωθεί .Πολλά τα γιατί πού αυξάνονται με τα χρόνια και τις εμπειρίες μας.
Γιατί πολλά έχουν δει τα μάτια μας κι αυτό μας φέρνει τρόμο.
Έχεις πέντε στάνταρ αλλά αρχίζεις και κάνεις εκπτώσεις σε αυτό πού θες. Ενώ μου αρέσουν οι ψηλοί ε, αν είναι λίγο κοντός ε και δε φοράς τακούνια… ενώ μ'αρέσουν οι μελαχρινοί, ε και το καλοκαίρι μπορεί να γίνει μελανούρι.
Και όταν καταλήγεις πως είναι καλό παιδί, και αρχίζει και εκείνος να μου λέει πως είμαι δώρο από τον Θεό, ότι με λατρεύει και ότι είμαι αυτό που έψαχνε.... (όλα αυτά τις δύο πρώτες εβδομάδες και πολύ λέω.)
Αρχίζεις και την πατάς, γιατί άνθρωπος είσαι, με τα λόγια όλο μέλι κολλάς, εκεί ο τύπος κάπου αλλάζει, κάτι συμβαίνει. Και υπόψιν, τι είχα πει? πέντε στάνταρ, βάλε -2 να είσαι μέσα. Μένεις με το μέλι και είσαι και αλλεργική στο τσίμπημα της μέλισσας.
Πρήζεσαι, παραμορφώνεσαι, αλλά όταν φεύγει ο πόνος, ξεχνάς τα πάντα και έρχεται ο επόμενος. Και πάλι από την αρχή.
Sorry , πρέπει να φύγω, έχω ραντεβού, να δεις θα είναι αυτός που περιμένω.. και ποιος νοιάστηκε αν είναι τα δύο του χέρια γεμάτα χώματα..... άλλωστε στα στάνταρ μου δεν είχα πει τίποτα για χέρια…
Θα πάρω κόκορα
Βάζω το ξυπνητήρι πάντα μισή ώρα πιο νωρίς για να έχω την ψευδαίσθηση πως νωρίς είναι ακόμα .
Έχω σκεφτεί ότι θα σηκωθώ νωρίς , θα κάνω ντους ,θα πιω καφέ και θα κάνω και δυο τσιγαράκια γιατί αλλιώς δεν ανοίγει το ρημάδι το μάτι. Όλα αυτά βέβαια δεν γίνονται ποτέ, σηκώνομαι πάντα πιο αργά...για καφέ ούτε λόγος. θα είμαι τυχερή αν κάποιο σκουπιδιάρικο έχει καθυστέρηση και το λεωφορείο μου, που για κακή μου τύχη πάντα το πρωί έρχεται στην ώρα του.
Τρέχω να το προλάβω...μπαίνω μέσα αλαφιασμένη και νιώθω τόσο τυχερή, βρήκα θέση! Σκέφτομαι τέλεια ξεκίνησε η μέρα , να δεις που μπορεί να μου πετύχουν και τον καφέ σήμερα και μετά τι? προαγωγή? πολλά λεφτά..
Έφτασα κέντρο. Παράδεισος όλα λάμπουν απο καθαριότητα ντρέπεσαι να ρίξεις το τσιγάρο κάτω. Περαστικοί σου χαμογελούν, σε καλημερίζουν, τα αυτοκίνητα σταματούν για να περάσεις, ένας νεαρός βοηθάει μια γιαγιάκα να περάσει απέναντι. Φτάνω στη δουλειά, με τόση ενέργεια, οι πελάτες ειναι ευγενικοί ,τα παιδάκια όλα γλυκά και ήρεμα. Το αφεντικό μου, μου λέει μπράβο, δουλεύω 8ωρο και παίρνω και μπόνους. όλα είναι τόσο τέλεια….μέχρι να ακούσω τη φωνη της μαμάς μου... «ΞΥΠΝΑ ΘΑ ΑΡΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ»
Έφτασα κέντρο. Παράδεισος όλα λάμπουν απο καθαριότητα ντρέπεσαι να ρίξεις το τσιγάρο κάτω. Περαστικοί σου χαμογελούν, σε καλημερίζουν, τα αυτοκίνητα σταματούν για να περάσεις, ένας νεαρός βοηθάει μια γιαγιάκα να περάσει απέναντι. Φτάνω στη δουλειά, με τόση ενέργεια, οι πελάτες ειναι ευγενικοί ,τα παιδάκια όλα γλυκά και ήρεμα. Το αφεντικό μου, μου λέει μπράβο, δουλεύω 8ωρο και παίρνω και μπόνους. όλα είναι τόσο τέλεια….μέχρι να ακούσω τη φωνη της μαμάς μου... «ΞΥΠΝΑ ΘΑ ΑΡΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ»
Φέτος θα ‘ναι αλλιώς
Ξεκινά καινούργια χρονιά, δυστυχώς όχι σχολική. Κάνω λίστα για στόχους μέχρι τα Χριστούγεννα....άντε μέχρι την πρωτοχρονιά...(μεταξύ μας ,μέχρι Πάσχα.)
Να είμαι πιο cool στη δουλειά, να μην έχω πολύ άγχος χωρίς λόγο, να μην τρέχω για τα πάντα, να μην κάνω δουλειές άλλων (που δε τα κάνω, για να ακούσω ευχαριστώ ,αλλά γιατί έτσι είναι η πάστα μου) , ο χαρακτήρας μου .
Τώρα που είπα πάστα σκέφτηκα τη δίαιτα , να χάσω 10 κιλά άντε 8.
Να ξεκινήσω γυμναστήριο ,αλλά εντατικά, γιατί πάντα ξεκινάω πολύ δυναμικά , καινούργια φόρμα, αθλητικά ασορτί, και καταλήγω από τη στάση της γάτας στη γιόγκα, να κάθομαι στη στάση καναπές-τσιγάρο-καφές, που είναι και η αγαπημένη μου.
Μόνο που έτσι οι κοιλιακοί δεν φτιάχνουν, ούτε το μπράτσο ζελέ σφίγγει ποτέ.
Επίσης κάθε χρόνο θέλω να μαζέψω λεφτά να έχω κάτι στην άκρη για ώρα ανάγκης, έστω 50 ευρώ το μήνα .Θα τα βγάζω και θα τα ξεχνάω, έτσι λέω πάντα, αλλά ποτέ δεν ξεχνιούνται τα άτιμα, θα το κάνω όμως, πρέπει, έτσι λέω.
Τα γράφω σε μια καθαρή κόλλα χαρτί και τα κολλάω στον καθρέφτη για να τα βλέπω κάθε πρωί πριν φύγω για δουλειά.
Κάθε χρόνο μετά από λίγο καιρό, κατέβαζα την κόλλα πιο κάτω γιατί μου έκοβε την θέα μου στον καθρέφτη, την έβαζα λίγο αργότερα στο συρτάρι και όταν με έπιανε ο ίστρος να καθαρίσω ,απλά το πέταγα.
Τι κι αν δεν έχω τέλειο σώμα, τι κι αν ο λογαριασμός μου στην τράπεζα μάλλον θα έχει καταργηθεί μετά από τόσα χρόνια...ναι οκ και στην δουλειά μου δεν μπορώ τα γράψω όλα στα παλιά μου σταράκια, είμαι όμως εγώ με όλα τα ελαττώματα μου, έχω αυτούς που αγαπώ δίπλα μου...και ναι κάθε χρόνο θα κάνω την ίδια λίστα.
Μάλλον μ’ αρέσει η διαδικασία τελικά.
Μπορεί να ακούγεται λίγο τρελό ή πολύ αλλά....και αυτό εγώ είμαι.
Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι μπορεί φέτος να είναι αλλιώς.
Μαλλιά Κουβάρια...
Μαλλιά Κουβάρια...
Ξεκινάμε την καριέρα μας με κοτσιδάκια μικρά και ψηλά σαν σιντριβάνι, περίεργα κοκαλάκια, τσιμπιδάκια με ζωάκια ,λουλούδια και ότι μπορείς να φανταστείς στολίζει το μικρό μας κεφαλάκι. Πάντα τσίτα πίσω το μαλλί για να φαίνεται το πανέμορφο προσωπάκι μας.
Ξεφεύγουμε από τους πονοκεφάλους από όλο αυτό και περνάμε στη φάση στέκα.
Δεν θα ξεχάσω στην εποχή δημοτικού, η μαμά μου αποφασίζει να μου κόψει ωφέλειες. Αλλά επειδή μετά από μια εβδομάδα τις βαρέθηκα(περίεργο για μένα, που αλλάζω συνέχεια τα μαλλιά μου)είχα τη φαεινή ιδέα να τις κόψω μόνη μου σύριζα (Αλέξη ωραίο μαλλί)σκεπτόμενη ότι δεν θα ξαναφυτρώσουν ποτέ....ήμουν μικρή και αθώα....οκ και λίγο χαζή. Όταν μετά από κάποιες μέρες άρχισαν να ξαναβγαίνουν και απόρησα βεβαίως, βεβαίως, τις ξύρισα…. Έντρομη η μαμά μου όταν ανακάλυψε τη κρυβόταν κάτω από τη φαρδιά στέκα σάστισε.
Τη στέκα αντικατέστησε μια φαρδιά κορδέλα που έγινε φίλη μου για καιρό, μέχρι να ξαναμακρύνουν και να γίνω πάλι ένα φυσιολογικό παιδάκι, για τα στάνταρ της κοινωνίας, γιατί εμένα μου άρεσαν και έτσι.
Στη συνέχεια, περνάμε στην περίοδο που τα βάφουμε, κόκκινα, ξανθά, μαύρα,
Ναι λοιπόν, είναι η ψυχοθεραπεία μας και όντος έχει αποτέλεσμα(μιλώ εμπειρικά πάντα).
Κάθε φορά που βγαίνω από το κομμωτήριο θέλω να φωνάξω ...ΕΙΜΑΙ Η ΤΖΕΛΑ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ...κάντε το και εσείς βοηθάει.
ΣΤΡΙΨΤΕ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ
Κακές συνήθεις έχουμε όλοι...κακιές συνήθειες έχω και εγώ.
Όχι δεν το σκέφτηκα τώρα, είναι κλεμμένο.Μια από αυτές είναι και το κάπνισμα.
Το άρχισα στο λύκειο,στην αρχή τράκα από φίλους. Ως γνωστόν ,"της τράκα το τσιγάρο βγάζει καπνό φουγάρο."
Το άρχισα στο λύκειο,στην αρχή τράκα από φίλους. Ως γνωστόν ,"της τράκα το τσιγάρο βγάζει καπνό φουγάρο."
Μετά πακέτο κάθε μια εβδομάδα, κρυφά στο σπίτι, συνήθως στο μπάνιο.Μεταξύ μας όλοι το έχουμε κάνει αυτό. Έριχνα αρώματα άδειαζα τη λακ στο χώρο,αλλά πιστέψτέ με σίγουρα μετά, απλώς ήταν πιο έντονη η μυρωδιά.
Ήταν ωραία όμως γιατί , πάντα το απαγορευμένο έχει άλλη γλύκα. Αυτά τα τσιγάρα στην αυλή του σχολείου,στο δωμάτιο όταν ήσουν μόνος, μικρές χαρές της ζωής...
Ήταν ωραία όμως γιατί , πάντα το απαγορευμένο έχει άλλη γλύκα. Αυτά τα τσιγάρα στην αυλή του σχολείου,στο δωμάτιο όταν ήσουν μόνος, μικρές χαρές της ζωής...
Τώρα όμως κομμένο,έχει απαγορευθεί παντού .Τι? δεν το έχετε καταλάβει?Τι? καπνίζετε παντού?
ΝΤΡΟΠΗ .....ΜΑΣ! Πρέπει να είμαστε από τις λίγες χώρες, αν όχι η μοναδική , που δεν καταλαβαίνουμε από τέτοια.Θυμήσου εποχή Παπαθεμελή, με το ωράριο στα νυχτερινά μαγαζιά,που το μονό που έμεινε τελικά είναι το άσμα του κ.Λαζόπουλου. Έλα που δεν θυμάσαι,με τον ναύτη.
Και εκεί που το στριφτό το βλέπαμε μόνο σε κάτι ψαγμένα τυπάκια, πιο μποέμ φάτσες, τώρα λόγο κρίσης,γιατί όντως συμφέρει, το βλέπουμε παντού.
Στην κυρία την καλοντυμένη που το κρατάει με χάρη,λανσάροντας και ψεύτικο νύχι,στον ηλικιωμένο,που στρίβει πιο γρήγορα και από κουβανέζα το πούρο. Σε λίγο όποιος έχει πακέτο θα ξέρουμε ότι ακόμα πληρώνεται..τυχερέ.
Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι απλά νοιάζονται για την υγεία μας. Μην στραβώνεις τη φατσούλα σου,ο νόμος της απαγόρευσης δεν βγήκε για να βγάλουν λεφτά από τα πρόστιμα...καχύποπτε φίλε μου.Τρέχουμε όλοι μέρα σαν τρελοί,και ναι και αυτό, για μας το κάνουν.Το σύνθημα είναι "ΓΙΑ ΣΈΝΑ ΝΟΙΑΣΟΥ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΟΥ'' και πως θα τρέξεις άμα καπνίζεις?
Ok , μας νοιάζονται το ξέρουμε ...απλά μια χάρη...μην μας αγαπάτε τόσο,μας πνίγει αυτή η αγάπη κυριολεκτικά.
Που θα πάει θα μάθω να στρίβω...ωχ πάλι σαν μπουρί το έκανα.Δεν πειράζει όμως το χειροποίητο έχει άλλη χάρη...COULD YOU BE LOΟΟΟVED......ΛΑ ΛΑ ΛΑ....
