Και να που το κίνημα των αγανακτισμένων ξαφνικά έγινε μολότοφ και αντιασφυξιογόνες μάσκες. Άλλοι θα πουν πως το κίνητρο ήταν απλώς το κερασάκι των νέων μέτρων, άλλοι θα πουν πως ήταν η προγραμματισμένη γενική απεργία.
Απεργία. Έχει χάσει αυτή η λέξη παντελώς το νόημα της. Δεν υπάρχει συντονισμός, ο καθένας απεργεί για τους δικούς του λόγους. Δεξιά βλέπεις τους οικοδόμους, αριστερά τη γενοπ ΔΕΗ και κάπου στη μέση βλέπεις τους λοιπούς αγανακτισμένους. (Οι οικοδόμοι και η γενοπ είναι τυχαία αντιφατικά παραδείγματα ιδιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων). Πίσω βλέπεις τους συνταξιούχους που με κόπο τόσων χρόνων δουλειάς διεκδικούν τα δικαιώματα τους.
Κάθομαι στο γραφείο μου γιατί δεν θα αρέσει καθόλου στον εργοδότη μου αν απεργήσω και παρατηρώ τα τεκταινόμενα. Τώρα νοιώθω απίστευτα μπερδεμένος. Νοιώθω ότι το ψάρι δεν βρωμάει μόνο από το κεφάλι αλλά και από την ουρά. Αναρωτιέμαι , σαν μέλος μιας μεσοαστικής οικογένειας με πατέρα δημόσιο υπάλληλο και μητέρα ιδιωτική, αν όλοι ''φάγαμε από κάτι''.
Εγώ πάντως άμεσα η έμμεσα έφαγα. Με πατέρα δημόσιο υπάλληλο με τα επιδόματα, τις αλητείες, τα εκτός έδρας και τις μαύρες δουλειές. Με μητέρα λογίστρια που ήξερε τι να παρουσιάσει στο κράτος για να ''τύχουμε τις εύνοιας του''. Όλα αυτά δεν τα φάγανε μόνοι τους, φρόντισαν τα παιδιά τους όσο μπορούσαν καλύτερα. Για να είμαι τώρα αυτός που είμαι και να συντηρώ τον εαυτό μου όσο μπορώ χωρίς να ψάχνω μεσοβέζικες λύσεις. Λάθος, δεν λέω, αλλά κάπως έτσι είχανε μάθει πολλοί.
Είναι φορές που θέλω να σηκωθώ από τη καρέκλα του γραφείου και να πάω στο σύνταγμα. Είναι φορές που θέλω να πάω και να φωνάξω απέναντι στους γονείς μου και στη γενιά τους. Δεν είναι ο φόβος που με κρατά (δικαιολογίες για να φύγω υπάρχουν πολλές) αλλά είναι κάτι άλλο. Ντρέπομαι και...
...δεν μ αρέσουν οι κλίκες και στην Ελλάδα δόξα το θεό το σύνδρομο αυτό διαιωνίζεται. Είναι η κλίκα των δημοσίων υπαλλήλων που διαδηλώνουν γιατί τους κόψανε τα επιδόματα. Στην ουσία δεν τους στηρίζουν οι άλλοι ''εξεγερθέντες'' αλλά μόνο τα συνδικάτα τους. Τα συνδικάτα του εγκλήματος.
Είναι η κλίκα των χαμηλόμισθων ιδιωτικών υπαλλήλων που διαδηλώνουν για τη μη αύξηση ή για τη μείωση μισθών. Ένα με αυτούς γίνονται και οι υψηλόμισθοι ιδιωτικοί υπάλληλοι που φοβούνται ότι ο μισθός τους θα διαμελιστεί. Τους τελευταίους θα τους βρεις κυρίως στη λούφα πίσω στη σειρά, μη φανταστείς με κουστούμια και τέτοια.
Είναι η κλίκα των μικρών επιχειρηματιών που είδαν τις επιχειρήσεις τους να κλείνουν, όχι αυτοί που οδεύουν προς τα εκεί αλλά αυτοί που έχουν ήδη κλείσει.
Είναι η κλίκα των άνεργων νέων που δεν μπορούν να βρουν δουλειά με τίποτα. Μαζί με αυτούς είναι και οι φοιτητές που διαμαρτύρονται για ένα καλύτερο μέλλον.
Είναι η κλίκα των συνταξιούχων που ποτέ μη ψαρώσεις, δεν παίρνουν όλοι συντάξεις πείνας.
Μπορεί να είναι εκεί και τα μέλη της unicef που μοιράζουν διαφημιστικά φυλλάδια τις σκάλες του μετρό.
Η κλίκα λοιπόν νοιάζεται για τα δικά της συμφέροντα. Αν βγει διάγγελμα ότι δεν θα κοπούν τα επιδόματα των δημοσιών, φανταστείτε την αντίδραση των ιδιωτικών. Αν δεν κοπούν ούτε τα επιδόματα των δημοσιών ούτε γίνουν περικοπές στους μισθούς των ιδιωτικών αλλά διαγγελθεί πως οι νεοπροσληφθέντες θα ξεκινάν εργασία με 400 ευρώ, παρατηρήστε πώς θα αντιδράσουν οι τελευταίοι. Αν κοπούν όλα σε όλους και αυξηθούν οι συντάξεις ακόμη και σε αυτούς που τώρα τους κόβουν , εκεί να δεις αντιδράσεις.
Όταν λοιπόν οι κλίκες γίνουν ΑΛΗΘΙΝΑ μια γροθιά απέναντι σε αυτούς που τους καταδικάζουν τότε ναι, θα είμαι και εγώ εκεί. Αλλιώς μέσα στα σκατά εγώ δεν μπλέκω, δεν μπλέκω σε ένα κίνημα που ξεκίνησε από το facebook λες και διαδηλώνουμε για την παγκόσμια μέρα ανεξαρτησίας.
Να πάω να κάνω τι σε μία πορεία που θα με πλησιάσει ο αναρχικός με το κράνος και κάπου εκεί θα αναρωτιέμαι αν είναι μπάτσος ή όχι. Να κάνω τι σε μια πορεία που με την ομπρέλα ''ειρηνική'' στο ενδεχόμενο μιας γενικής απεργίας καταστρέφει τα πάντα; Να κάνω τι σε μια πορεία που ο κάθε μαλάκας σπάει τράπεζες, κάμερες και φωνάζει στους ''μπάτσους''; Φαίνεται νοιώθει ενοχικά απέναντι στο πλαστικό χρήμα που καλά το μάσησε.
Να κάνω τι σε μια πορεία που θα με κοιτάνε αλλά και θα τους κοιτάω και θα προσπαθώ να τους κατατάξω και να με κατατάξουν σε κλίκα;
''Χαίρομαι για κάθε ειρηνική εκδήλωση της Δημοκρατίας...χαίρομαι εκείνους που πιστεύουν ότι με την κίνηση αυτή το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας μπορεί να βελτιωθεί...αισθάνομαι άσχημα που το λέω, όμως εγώ δεν το πιστεύω. Δεν πιστεύω ότι η Ευρωπαική Ενώση δίνει σημασία στις φωνές των χωρών που δεν θεωρούνται ισχυρές.
Αυτή την στιγμή στα μάτια μου η Ελλάδα μου είναι ένα μαγαζί που έχει εκπτώσεις και όλοι ψωνίζουν στις χαμηλότερες των τιμών, με αυστηρό κριτήριο το κέρδος τους και όχι την οικονομική μας ευμάρεια.
Υπάρχουν δανειακές συμβάσεις, νομικά ισχυρές και αυτό δεν αλλάζει...Πιστεύω ότι οι Έλληνες αργήσαμε 15 χρόνια να βγούμε να φωνάξουμε...αργήσαμε να δείξουμε στα Σκόπια ότι δεν κοιμόμαστε, αργήσαμε να δείξουμε στην Τουρκία ότι υπάρχουμε, αργήσαμε να ζητήσουμε από τον Ναζιστικό λαό τα λεφτά μας...και κυρίως...αργήσαμε να διώξουμε από το πολιτικό στερέωμα κάθε άχρηστο πολιτκό που εμείς τον βάζαμε εκεί πάνω....
Πιστεύω ότι για όλα υπάρχει η σωστή στιγμή...και όταν η στιγμή ήρθε...εμείς την αφήσαμε να περάσει....Εύχομαι να κάνω λάθος....
Εύχομαι σε όλους τους Έλληνες και στους συνανθρώπους μου που αγαπούν την χώρα μου ( γιατί είναι μια χώρα που αξίζει να αγαπηθεί ) να συνεχίσουν να εκφράζουν ειρηνικά τις ιδέες τους..''
Αυτή την στιγμή στα μάτια μου η Ελλάδα μου είναι ένα μαγαζί που έχει εκπτώσεις και όλοι ψωνίζουν στις χαμηλότερες των τιμών, με αυστηρό κριτήριο το κέρδος τους και όχι την οικονομική μας ευμάρεια.
Υπάρχουν δανειακές συμβάσεις, νομικά ισχυρές και αυτό δεν αλλάζει...Πιστεύω ότι οι Έλληνες αργήσαμε 15 χρόνια να βγούμε να φωνάξουμε...αργήσαμε να δείξουμε στα Σκόπια ότι δεν κοιμόμαστε, αργήσαμε να δείξουμε στην Τουρκία ότι υπάρχουμε, αργήσαμε να ζητήσουμε από τον Ναζιστικό λαό τα λεφτά μας...και κυρίως...αργήσαμε να διώξουμε από το πολιτικό στερέωμα κάθε άχρηστο πολιτκό που εμείς τον βάζαμε εκεί πάνω....
Πιστεύω ότι για όλα υπάρχει η σωστή στιγμή...και όταν η στιγμή ήρθε...εμείς την αφήσαμε να περάσει....Εύχομαι να κάνω λάθος....
Εύχομαι σε όλους τους Έλληνες και στους συνανθρώπους μου που αγαπούν την χώρα μου ( γιατί είναι μια χώρα που αξίζει να αγαπηθεί ) να συνεχίσουν να εκφράζουν ειρηνικά τις ιδέες τους..''
''Μιχάλης Σαραβανός''
Μια παροιμία λέει ότι αν μπεις στο χορό θα χορέψεις και καλύτερα να χορέψουμε όλοι ψάχνοντας απεγνωσμένα και δεύτερες και τρίτες δουλείες γιατί θα γυρίσουμε στις ασπρόμαυρες ταινίες όπου η ομόνοια ήταν μια cult πλατεία και τους λουστράκους τους έβλεπες παντού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου