Είναι επιχειρηματίας και είναι στους ‘’αγανακτισμένους’’. Μου μίλαγε για ενεργειακά σπίτια με χαμηλά κόστη στην επαρχία, μου μίλαγε για την βοήθεια φίλων του και τη συμμετοχή τους στην ενέργεια του αυτή, μου μίλαγε και έβλεπα τη πραγματική αγανάκτηση στα μάτια του.
Ήμουν τόσο κουρασμένος για να μπορέσω να σου πω πως και εγώ φίλε θέλω να φύγω. Γιατί μετά έπρεπε να σου εξηγήσω τα που, τα πως και τα γιατί. Και σκέψου ότι δεν είμαι στους αγανακτισμένους που αν και αυτό στο εξηγήσω θα με καταλάβεις.
Ναι φίλε, με κούρασαν τα όνειρα της μεγάλης ζωής που μου πλασάρανε γονείς και πολιτεία. Ο καθωσπρεπισμός οι σπουδές και οι φαμφάρες. Είναι κάποια χρόνια τώρα που ονειρεύομαι απογευματινές αύρες δίπλα στη θάλασσα με ουζάκι και γέλια, πολλά γέλια. Ονειρεύομαι ψαροκάικα και βόλτες στη προβλήτα ενός νησιού.
Σπίτια νησιώτικα απλά φτιαγμένα όπως τα θέλω εγώ. Και λουλούδια φίλε, πολλά λουλούδια να τα βλέπω το πρωί και να παίρνω τη πιο βαθιά μου ανάσα για να ξεκινήσω τη μέρα μου. Και μια βάρκα να βολτάρω και να ψαρεύω τον ελεύθερο μου χρόνο μακριά από facebook και blog.
Ονειρεύομαι να μάθω την ουσιαστική έννοια της ποιότητας ζωής φίλε. Βαρέθηκα να είμαι αγανακτισμένος είτε στο σπίτι μου είτε στο σύνταγμα. Με χαλάει φίλε και νομίζω ότι με τρώει μέσα μου. Ξέρω ότι τώρα που διαβάζεις με καταλαβαίνεις, σου έρχονται και εσένα ξανά οι δίκες σου εικόνες.
Τα ίδια που σου λέω τώρα θα στα έλεγα και πέντε χρόνια πριν ίσως με όχι τόσο βαριά φωνή. Θέλω να φύγω να συνεχίσω εκεί το πάζλ της ζωής μου και να κάψω την ενοχή μου και τη συνενοχή μου κάτω από τον ήλιο σε ένα νησί.
Να έρθει και εκείνη αν θέλει μαζί μου.
Να αγανακτώ μόνο για ότι δεν το είχα κάνει νωρίτερα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου