Το έχεις ζήσει και εσύ.

Σηκώνεσαι από το κρεβατάκι σου αμέριμνος και θεωρείς ότι αφού έχεις το αμαξάκι σου να πας στη δουλίτσα σου είσαι και πολύ μπροστά ναούμ. Φοράς και τα γιάπικα ρουχαλάκια σου γιατί είναι η φύση σου να το παίζεις κονιόρδος και λεζάντας, μπαίνεις στο αμάξι και ξεκινάς.



Στο πρώτο στενό που κάνεις δεξιά την πάτησες όμως γιατί το σκουπιδιάρικο φορτώνει. Γιατί δεν έχουν ωράρια εδώ , μαζεύουν όποτε θέλουν. Βρωμάει απίστευτα αλλά υπομένεις, δεν πειράζει. (Δεν φταίει η κυρά Μαρίκα που έφαγε ψάρια εχθές).


Στο πρώτο φανάρι συνειδητοποιείς πως λάθος ώρα επέλεξες να φύγεις. Το έχουν επιλέξει τουλάχιστον άλλα 25 αυτοκίνητα. Περιμένεις καρτερικά το αγαπημένο φανάρι της γειτονιάς που ανάβει πράσινο για 5 δευτερόλεπτα και στο τέλος περνάς με κόκκινο.


Στρίβεις στις καβάτζες σου για να βγείς εθνική με το γνώστο στύλ με το ενα χέρι και χώρις μουσική γιατί δεν θέλεις ρε αδερφέ να ακούσεις τίποτα και πέφτεις πίσω από όχημα σχολής οδηγών. Δεν γ@@#$# λες θα βγω εθνική και θα πάω σφαίρα. 


Τον προσπερνάς γιατί δεν γίνεται αλλιώς και εσύ έχεις αρχίσει να βράζεις!! Κλείνεις παράθυρα βάζεις κλιματισμό και νομίζεις ότι είσαι στο lobby ξενοδοχείου. Δεν έχεις δει όμως την καρούτα μπροστά που ανάθεμα αν έχει περάσει κτεο ποτέ ο οποίος βάζει 1 και νιώθεις όλο το ντουμάνι να μπαίνει από τους αεραγωγούς και κατευθείαν στη μύτη σου. 


Ξανανοίγεις παράθυρα και βγαίνεις εθνική αφού προσπερνάς και αυτόν με τη ταυτότητα στο στόμα. Η κίνηση απίστευτη λες και πάνε όλοι στο λιμάνι του Πειραιά. Αυτό όμως δεν επηρεάζει τη λευκή porsche η όποια από την δεξιά πετιέται στην αριστερή και τούμπαλιν, αλλά ούτε και τον μπάρμπα μήτσο που είναι 80 και δεν υπολογίζει καθαρά τη διακεκομμένη στο δρόμο. Βέβαια δεν επηρεάζει και το βανακι το οποίο σταματά πάνω στην εθνική για να φορτώσει κόσμο. Δεν μπορεί όλοι το έχετε δει.


Ξαφνικά ακούς δυνατή μουσική και νομίζεις ότι γίνονται τίποτα εγκαίνια η βρίσκεσαι στο πατρινό καρναβάλι! Έρχεται δίπλα σου ο μεγαλύτερος κονιορδος από σένα (πάντα υπάρχει ένας πιο μεγάλος) με το κάμπριο το ανοιχτό πουκάμισο και το μακρύ μαλλί που έχει τη μουσική τσίτα , πιο τσίτα δεν γίνεται.


Λίγο ο Βολανης , λίγο οι βρισιές του νταλικερη γιατί ο δίπλα δεν χρησιμοποίησε φλας, λίγο το free day των μηχανών που έρχονται από πίσω από δεξιά από αριστερά και σε περνάνε στο χιλιοστό σε αναγκάζουν να ξανακλείσεις παράθυρα! Ευτυχώς όμως φτάνεις και λες εντάξει τελείωσε το μαρτύριο.


Βάζεις το αμάξι στο υπόγειο παρκιν της εταιρείας και εκεί καραδοκεί ο παππούς επιχειρηματίας που σου λέει ότι εκεί οι θέσεις είναι δίκες του (χωρίς βέβαια να είναι, είναι μόνο στο μυαλό του). 
-Μα κύριε μαλαπερδα δεν υπάρχουν τόσες θέσεις και ο καθένας εδώ τα βάζει όπου θέλει...
-Δεν με νοιάζει εγώ έχω την εταιρεία εδώ ένα μήνα πριν από τη δικιά σας
-Μα κύριε πως σας λένε να είστε δίκαιος..
-Πάρτο σου είπα!!
-Βρε απολίθωμα με το lacoste άσε με σου λέω δεν έχω πιει καφέ ακόμη...


Το κλειδώνεις, του λες ''σπρώχτο μόνος σου'' και πας στο γραφείο σου μέχρι να χρειαστεί να ξαναβγείς..


Τουλάχιστον έχεις τύχη που έχεις πάρκινγκ..


Εγώ το ζω σχεδόν κάθε μέρα..εσύ..;