Όταν τη γνωρίσεις και σε συμπαθήσει θα χρησιμοποιήσει την κανονική της φωνή. Όταν όμως δε θέλει και πολλά πολλά χρησιμοποιεί την τυπική. Η χροιά της τυπικής, είναι πολύ γλυκιά αλλά απόμακρη. Δεν θα σου κάνει πλάκα, δεν θα σου λέει τις λέξεις που μαθαίνει από τα εγγόνια της και κάνει τους γύρω τους να γελούν. Δε θα σου βάλει μεζέ μαζί με την μπύρα. Στις συμπάθειες της, κάνει τον φαγητό που τους αρέσει και ανάβει και τσιγάρο μπροστά τους. Θα την κερδίσεις άμα την κεράσεις και λίγο ουίσκι στο μπαλκόνι της.
Όταν μαγειρεύει, όλοι γλύφουν τα δαχτυλάκια τους αλλά πάντα ξέρουμε τι θα πει την ώρα που δοκιμάζουμε και το λέμε εμείς πρώτοι. «Δεν έχει πολύ αλάτι παιδάκι μου» «την άλλη φορά είχε γίνει πιο καλό» Δε σταματάει να κάνει δουλειές και είναι πάντα κουρασμένη, αλλά άμα της πεις να ξαπλώσει , σε κοιτάει με ύφος και σε ρωτά «άρρωστη είμαι παιδάκι μου?»
Την παρομοιάζω σαν τον «Νονό» από την ομώνυμη ταινία. Όλοι την παίρνουν τηλέφωνο και της λένε τα νέα τους κάθε μέρα. Όλα τα παιδιά της.Tα αγαπάει τα παιδιά της. Πολύ. Σε αυτούς που δε συμπάθει όχι δεν δείχνει τον δυναμισμό της.
Εγώ όμως την έχω γνωρίσει καλά. Άλλωστε στο σπίτι έχω μείνει μόνο εγώ. Τα άλλα τρία αδέρφια μου , έφυγαν είναι παντρεμένα. Ποτέ όμως δεν μένουμε οι δυο μας. «η τύχη του να έχεις μεγάλη οικογένεια» λέει.
Οι μεγάλες εγγονές της , η Χαρούλα, που πήρε το σώμα της, και η Μαρία που πήρε το όνομά της και το ζώδιο της , μοιράζουν τα απογεύματα. Ποια θα πάει να παίξει μαζί της χαρτιά και ποια θα πιει μαζί της τον ελληνικό καφέ. Η Μαρία δε , με πήρε τηλέφωνο χτες και μου ζήτησε την γιαγιά της, γιατί στις εξετάσεις που έχει στο πανεπιστήμιο έχει άγχος και θέλει να βάλει τα κλάματα. Την ηρεμεί μόνο η γιαγιά της μου λέει. Ποτέ δεν πέφτουν για ύπνο χωρίς να της πουν καληνύχτα. Ούτε αυτές,ούτε η μεγάλη κόρη της, ούτε η φίλη της η Βούλα, με την οποία μιλάνε στο τηλέφωνο περίπου μία ώρα και γελάνε με τα μυστικά τους. Με τα μυστικά που είχαν μικρές.
Τα άλλα της τα εγγόνια είναι μικρά ακόμη , για την Εύα βουρκώνει , γιατί της λείπει πολύ, με την Ελευθερία –Μαρία γελάει όλο το πρόσωπο της με τα νάζια της και τα video που μας στέλνει ο αδελφός μου, μιας που είναι και η καινούρια μας. Όσο για τον Ξενοφώντα , τον φωνάζει συνέχεια όταν έρχεται στο σπίτι μας , της αρέσει πολύ το όνομά του. (το ίδιο όνομα με τον μπαμπά μου που έφυγε από την ζωή, πολύ νωρίς.) Κάθε φορά που γυρνάει , του λέει πως είναι ίδιος ο παππούς του , και εκείνος όταν απαντά πως το ξέρει , η μαμά μου πάλι βουρκώνει. Ναι 5 εγγόνια έχει. 4 παιδιά και 5 εγγόνια.
Το ψυγείο μας είναι φωτογραφίες από όλη την οικογένεια και όταν κάθεται στην κουζίνα και τους κοιτά έχει άλλο ύφος. Δικαιολογημένα , σκέφτομαι εγώ.
Οι νύφες της θέλει να τρώνε καλά όταν έρχονται , καμαρώνει από πίσω τους για τις δουλειές τους και την μόρφωση τους. Ναι καμαρώνει και για τα εγγόνια που χαρίσανε στους γιους της. Είναι όμως και τυχερές σκέφτεται για παιδιά που τους έδωσε.
Χαίρεται πολύ όταν βγαίνει με τα παιδιά της έξω. Χρησιμοποιεί τα καλλυντικά της και τα όμορφα ρούχα της. Βάζει και το άρωμά της και βγαίνει. Μόνο με τα παιδιά της βγαίνει τα τελευταία 20 χρόνια. Η φίλη της η Βούλα είναι στο νησί.
Κάθε βράδυ , πριν κοιμηθεί κάνει την προσευχή της και φιλάει τις φωτογραφίες των παιδιών της και του άντρα της. Άμα μετακινήσω καμία , φωνάζει. Τις ψάχνει.
Τη σχέση που έχω εγώ μαζί της ντρέπομαι να την πω καμιά φορά. Αλλά νιώθω μέσα μου τόσο μεγάλη τύχη και καμάρι που έχω την «κολλητή» μου μέσα στο σπίτι. Κοιμάμαι μαζί της σχεδόν (Ψέματα λέω , πάντα) κάθε βράδυ , βλέποντας ταινία και τρώγοντας ηλιόσπορους. Ξυπνάω από την μουσική που βάζει και τα φιλιά που μου δίνει. Kaτά τη διάρκεια της μέρας, μιλάω πολλές φορές για να με ρωτήσει αν μου έβαλε κουτάλι για το γιαούρτι και αν στο φαί μου έχει πολύ αλάτι. Μου φτιάχνει τα μπωλ μου , καθώς πίνει τον πρωινό της καφέ. Ναι . Είναι σαν να τα έχουμε. Λυπάμαι λίγο τον άντρα που θα με πάρει. Θα μας πάρει εννοώ.
Δε θα ξεχάσω την μέρα που «έφυγε» ο μπαμπάς μας , την αγκαλιά που με πήρε η μητέρα μου. Ήταν τόσο σφιχτή που θυμάμαι ακόμη, 20 χρόνια μετά , τον πόνο στα χέρια μου…μου έλεγε με κλάματα πως εκείνη θα είναι μπαμπάς για εμένα.
Δεν χρειάστηκε όμως, μεγάλωσε για μένα δύο μπαμπάδες και εκείνη έμεινε η καλύτερη μαμά.
Όταν τα πράγματα πάνε χάλια στη δουλειά μου , μου φτιάχνει πάντα τη διάθεση και όταν έχω νεύρα καμιά φορά , μου μιλάει για μια κυρία που είχε νεύρα και κάτι έπαθε.
Η οποία είναι η ίδια που βγήκε με τα μαλλιά βρεγμένα στο μπαλκόνι και έπαθε ψύξη, την παράτησε ο γκόμενος και βρήκε έναν καλύτερο , ήταν πάντα σοβαρή και κοιτούσε το σπίτι της και της βγήκαν όλα σε καλό… και άλλα τέτοια. Ποτέ δεν υπήρξε αυτή η «κυρία» στα αλήθεια.
Κάποτε της είπαν στο νησί «κα Μαρία να πεις στη κόρη σου να μη φοράει πολύ κοντά γιατί την ξέρεις την παροιμία … «καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα» και η μαμά μου απάντησε : “απα πα το παιδάκι μου …καλύτερα το όνομα να του βγει όχι το μάτι του!!!”
Αυτή είναι η δική μου η μαμά, που ερωτεύτηκε τον Ξενοφώντα τον παντρεύτηκε , έκαναν 4 παιδιά και όταν ο Ξενοφώντας «έφυγε» εκείνη ακόμη φιλά αυτόν. Ας είναι και σε φωτογραφία. Μόνο αυτόν.
…και όταν τη ρωτάω «μαμά πως νιώθεις που έχεις κάνει όλη αυτή την οικογένεια που έχεις στο ψυγείο και τα χρόνια έχουν περάσει? Μου απαντάει πως νιώθει ευλογημένη, "όσο όμως για τα χρόνια μου" λέει με την φωνή που λίγοι ξέρουν … «το πρόσωπο σου αλλάζει Ντινάκι μου …θα το δεις και εσύ, μέσα μου η ίδια είμαι. Τα χρόνια μόνο ζάρες στο λαιμό σου αφήνουν σιγά το πράγμα»
Να σας την συστήσω . Μαρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου