Εκείνος & Εκείνη...από Πηνελόπη

Σαν να μην υπήρξε ποτέ
Σαν να ήταν παραμύθι
Η νύχτα που γράφτηκαν όλα
Εκείνη την ίδια νύχτα που σβήστηκαν όλα
Μια νύχτα που δύσκολα την βρίσκεις σε ημερολόγια
Γιατί υπήρξε μόνο για εκείνους τους δύο
Για να γράψει στις ψυχές τους
Για να τους αφήσει σημάδια
Για να ζει μόνο επειδή εκείνοι της δώσανε πνοή.
Έστω για ένα βράδυ
Έστω για πολλές στιγμές
Ίσως μέχρι θανάτου
Ίσως λίγο στο μυαλό του

Και πάντα στη καρδιά της

Μια βραδιά που ο φόβος την νίκησε.
Ο φόβος μήπως τελείωνε η ζωή της
Μια βραδιά που κέρδισε την μάχη με το φόβο
Γιατί χρειαζόταν τόλμη για να μπει στη ζωή του
Μια βραδιά που την οδήγησε στην αγάπη
Χωρίς φόβο
Αλλά σίγουρα με πολύ πάθος



Μια βραδιά που ξεκίνησε από το πάθος του
Πάθος για τις γυναίκες
Άλλη μία κατάκτηση
Άλλη μία απόπειρα διάσωσης της ψυχής του
Και τον οδήγησε στον έρωτα
Έστω για λίγο
Μικρές δόσεις έρωτα, δόσεις αντιβίωσης 

Κι έζησε στιγμές μαζί της
Πήρε κομμάτια της, κι έδωσε λίγα δικά του
Μόνο εκείνο το βράδυ της εκμυστηρεύτηκε κάποια μυστικά
Ποτέ ξανά
Κι όσο πέρναγε ο καιρός, της έλεγε όλο και λιγότερα.
Ποτέ δεν την κράτησε σφιχτά αγκαλιά.
Αλλά την έδεσε, με τα δικά του δεσμά.

Μόνο το δικό του βλέμμα μπορούσε να διαπεράσει την ψυχή της
Ήξερε να εισχωρεί με ένα τρόπο μαγικό
Κι αν τα μάτια του, λεπίδες γινόντουσαν ώρες ώρες κοφτερές
Κι αν ο πόνος της άνοιγε πληγές
Εκείνη ήταν πάντα εκεί
Ήταν το τίμημα της αγάπης

Κι όσο κι αν ήθελε να ακουμπήσει το κεφάλι της στον ώμο του
Εκείνος ποτέ δεν την άφησε
Γιατί στο παραμύθι ήταν εκείνος ο αλήτης κι εκείνη η πριγκιπέσα
Από ένα άλλο κόσμο
Και την άφηνε να ζει μακριά του
Αλλά εκείνη τον κουβαλούσε συνέχεια μέσα της

Πάλεψε με τα δαιμόνια του
Αλλά άδικος κόπος.
Της το έλεγε
Αλλά εκείνη δεν άκουγε…

Κι έμεινε μόνη να θυμάται…
Μόνη της να πονά
Ή έτσι τουλάχιστον πίστευε…
Άλλωστε πάντα μόνη ένιωθε.
Μόνη να παλεύει πια μόνο με τα δικά της δαιμόνια

Απλά άργησε να καταλάβει…
Άργησε να τον καταλάβει…
Γιατί δεν ήθελε ποτέ να δει τα σημάδια
Μόνο το μέλλον που ονειρευόταν ήθελε να κοιτά
Γιατί εκείνη πίστευε πως ήταν εφικτό
Άργησε να καταλάβει…

Κι έτσι χαθήκανε στο χρόνο
Αλλά ένιωθε τυχερή που εκείνος την ερωτεύτηκε.
Αλλά ένιωθε τυχερός που εκείνη τον αγάπησε.
Και πάντα θα ζούνε την πρώτη βραδιά
Γιατί δεν χρειάζονται ημερολόγια για ό,τι ζει μες την καρδιά….

28/2 – 1/3 /2010  
Από Πηνελόπη.